Toen La double vie de Véronique in 1991 op het filmfestival van Cannes in première ging waren vrijwel alle reacties lovend. Actrice Irène Jacob werd voor haar hoofdrol op het festival beloond met de prijs voor beste actrice en de film won diverse andere internationale prijzen. De film was de eerste Franse film van de Poolse regisseur Kieslowski, in een serie van vier, waarmee hij ook zijn regisseurscarrière zou beëindigen. De laatste drie zijn gegroepeerd rond een thema en werden allen in hetzelfde jaar gemaakt – Trois couleurs: Bleu, Blanc en Rouge – maar ook La double vie de Véronique heeft veel overeenkomsten met deze laatste drie films. Het dubbele leven van Véronique is een film die op hypnothiserende wijze het leven van twee jonge vrouwen met elkaar verbindt. Dit alles in een setting die soms verrassend veel doet denken aan de latere Franse film Amélie, maar dan wel vele malen meer psychologisch en beklemmend.

De film begint met het leven van de Poolse Weronika. Haar zangtalent wordt opgemerkt door een dirigente, niet veel later krijgt ze de kans auditie te doen en zo komt ze uiteindelijk in een concert terecht waar ze een solopartij moet zingen. Ze sterft plotseling voor de ogen van het publiek als gevolg van een hartkwaal, kort nadat ze op een plein in Krakow haar dubbelganger in een bus had zien wegrijden. Die dubbelganger is de Française Véronique. Direct na het overlijden van Weronika voelt deze jonge vrouw (een dubbelrol van actrice Irène Jacob) een onbestemd gevoel van triestheid. Vervolgens raakt Véronique in de ban van een mysterieus telefoontje en anonieme brieven. Hier blijkt een poppenspeler en schrijver achter te zitten, die in een soort afschaduwing van het hoofdplot aan Véronique laat zien hoe haar leven verbonden is met dat van een ander.

Mooie uitgave van het Vlaamse dagblad De Morgen inclusief boekje over de film.