Met een boek van Stephen King maak je mij altijd blij. Ik heb al behoorlijk wat titels van hem gelezen en nog veel te gaan. Zijn nieuwste, ‘Billy Summers’, kon ik dan ook niet aan mij voorbij laten gaan. De flaptekst sprak mij aan maar stiekem maakt het me eigenlijk niet uit zolang het van mr. King is, lees ik het boek.
De dikke paperback die binnenkwam liet mij gelijk verlangen naar de komende leesuren die ik tegemoet ging. De cover vind ik mooi vormgegeven en aantrekkelijk overkomen. De titel van het verhaal is in een kleiner formaat lettertype afgebeeld dan de schrijversnaam. Ik vind dit persoonlijk een grappig detail omdat hiermee aangetoond wordt dat er waarschijnlijk meer zo overdenken als ik, de schrijver is het belangrijkst in het geval van de verhalen van Stephen King. Zijn naam zorgt ervoor dat ik het boek sowieso oppak. De donkere achtergrond, rode vlekken als patroon, in het midden een uitgescheurde weg gevuld met tekst en daarop een rode auto die zijn weg volgt maken mij nog nieuwsgieriger naar het inhoudelijke verhaal.
“Er stonden wolken aan de hemel boven me, maar ik zag ook wolken onder me.”
Vanaf de eerste pagina’s merk ik hoe filmisch en beeldend de inhoud geschreven is maar een daadwerkelijke film zou dit verhaal geen recht aandoen. Daarvoor zijn de vele details te belangrijk om weg te laten en zou een film veel te lang worden. Het verhaal heeft alle details nodig om het compleet te maken en de lezer te laten genieten van een wijds verhaal volop spekend tot de verbeelding. Zo maakt de lezer zijn/haar eigen filmbeelden die bijdrage aan het ultieme leesgenot. En ben ik van begin tot eind betrokken bij het intrigerende verhaal zonder een moment me te vervelen.
“Hij verwijdert de laatste regel en gaat te rade bij de aap die tussen zijn oren en achter zijn voorhoofd huist.”
De hoofdpersoon Billy voelt realistisch aan net als zijn mede personages. Dit komt denk ik vooral doordat er veel gevoelsbeleving vanuit de belangrijkste karakters bij komt kijken, op die manier leef ik volop met hen mee en is mijn empathisch vermogen duidelijk aan. Ook wordt er veel achtergrond informatie uit het verleden van Billy verteld en vormt dit zijn persoonlijkheid waardoor hij voor mij als lezer helder overkomt in zijn voorkomen en beweegredenen.
“Het laat een litteken achter en hij kan zich zo voorstellen dat het litteken pijn blijft doen. Dat het zelfs tien – twintig, dertig – jaar later nog pijn kan doen.”
Alle personages samen zorgen voor dit ultiem boeiende verhaal. Uiteraard gebeurd er van alles en is het spannend, toch zijn de dialogen een groot, zeer belangrijk aspect van het boek. Ik vind die over het algemeen ook bijzonder goed uitgewerkt en geniet echt van de intelligentie van dit verhaal. Ik vind het heel knap dat een schrijver vanuit een karakter zo gedetailleerd en invoelend kan schrijven terwijl naar mijn idee specifiek dit hoofdpersonage mega ver van hem persoonlijk afstaat. Voor mij toont het zijn unieke schrijverstalent waar weinige aan kunnen tippen.
“Hij had altijd nogal de neiging om hem keihard te zetten wanneer Creedence of Led Zeppelin voorbijkomen.”
Zoals altijd met ieder verhaal dat ik lees van Stephen King is er naast alle zwaardere thematiek in het boek ook een hoop humor en leuke onverwachte verwijzingen te vinden. Wat mij tevens opviel waren de subtiele hints naar de wereldwijde pandemie situatie. Die zijn zeker niet overdreven of storend in het verhaal maar ze zijn er wel. Nog zo’n slimme manier om een fictief verhaal realistischer aan te laten voelen.
Het mag heel duidelijk zijn dat ik gigantisch genoten heb van ‘Billy Summers’. Ik heb dan ook geen enkel punt van kritiek op dit geweldige verhaal dat ik ieder lezer aan zal raden zodra ik kans krijg. Neem je tijd en verdwijn in de complexe, interessante en boeiende wereld van Billy.
