Geschreven bij The Beatles - Abbey Road (LP) (50th Anniversary Edition)
Een ding is duidelijk, Miles Martin heeft een goed stel oren aan zijn hoofd, zijn remixes werpen steeds een nieuw licht op de liedjes die de Beatle-fan allemaal al zo goed en door en door kent.
Ik heb deze remix vergeleken met de 2009-remaster en de eerste digitale remix uit 1987. Toen de albums van de Beatles-albums in 2009 allemaal opnieuw geremastered uitkwamen was ik bij de Stereo's verdeeld enthousiast; niet elk album ging er echt op vooruit. Ze zullen in 2009 wel gedacht hebben "die 1987 uitgave klinkt te dun / te geknepen, laten we er eens wat loudness ingooien". Tja, dan krijg je inderdaad meer body, maar je verstoort ook het stereobeeld; vaak was het laag naar mijn smaak veel te veel aanwezig wat de muziek a.h.w. liet bonken en wat ten koste ging van het midden. Ik luisterde nog liever naar de 1987 uitgave die George Martin zelf nog had gedaan, de balans / het stereobeeld van de 1987 uitgave was veel natuurlijker dan de 2009 remaster die daarbij ook nog vrij dof klonk. Deze nieuwe remix van Miles Martin komt op mij over als "eindelijk gerechtigheid". Alles klopt eigenlijk. Het stereobeeld is zeer natuurlijk en alle instrumenten en stemmen zijn mooi gedifferentieerd uitgemixt. Je hoort veel meer detail vergeleken met en het luistergenot is veel hoger vergeleken met de 2009-remaster omdat ik nooit het gevoel heb dat Miles Martin een bepaald facet in de opname "een extra boost wilde geven". Het laag is mooi rustig en strak, de stemmen zijn fraai in het midden geplaatst (de 2009-remaster had de stemmen wat meer naar links gefocust) en het hoog sprankelt echt. De HD 5.1 master op de blu ray doet daar nog een schepje bovenop; het lijkt net of je in de studio staat en The Beatles om jou heen spelen. Wat ik zeer fraai aan de 5.1 mix vind is dat Miles over de center speaker alleen maar de stemmen laat klinken, geen instrumenten. Dit geeft een hele mooie, natuurlijke rust in het geluidsbeeld. De 2 CD's met de diverse studio-takes zijn ook fraai van geluidskwaliteit en takes als bijvoorbeeld "alleen het strijkersarrangement van Something" (George Martin toont hier duidelijk zijn vakmanschap en zijn klassieke achtergrond) of de eerste keer dat The Beatles de medley in 1 keer in zijn geheel doorspelen zijn echt waardevolle aanvullingen. Dan tenslotte het boek: mooi uitgevoerd, veel fraai fotomateriaal en per liedje wordt er verhaald over de ontstaansgeschiedenis. Deze uitgave maakt mij nieuwsgierig naar wat er volgend jaar met "Let it be" gaat gebeuren en als ik het telefoonnummer van Miles Martin had, zou ik hem ook vragen of hij alsjeblieft de albums voor Sgt. Peppers ook opnieuw zou willen mixen. Deze uitgave maakt alles wat tot op heden is uitgekomen m.b.t. Abbey Road in ieder geval volstrekt overbodig.
M.b.t. de LP: ik heb deze vergeleken met de CD en de verschillen zijn audiofiel / klankmatig kleiner dan ik dacht. De LP heeft een nog iets fraaier stereobeeld en de stemmen zijn nog wat warmer, maar ik heb grotere verschillen tussen CD en LP gehoord.
