Het is eind mei 1588 als de Spaanse Koning Filips II een \"onoverwinnelijke vloot\" naar het noorden van Europa stuurt. In de Verenigde Republiek der Nederlanden is de volksopstand dan al redelijk de kop ingedrukt. Maar Engeland blijft de Spaanse koloniën over de hele wereld voortdurend met plaagstoten bestoken. Filips II denkt de Engelse Koningin Elisabeth I snel op de knieën te krijgen door een massale aanval op haar vloot in te zetten. De 130 zwaarbewapende schepen van de Armada stuiten echter op de geniale admiraal Sir Francis Drake. Bijna vijfhonderd jaar later is het nog steeds een raadsel hoe Drake tot driemaal toe zijn Spaanse rivaal admiraal Alonso hertog van Medino Sidonia de baas kon. Tijdens de bloedige zeeslagen op 29 juli, 4 en 7 augustus delft de Armada telkens weer het onderspit. Tot overmaat van ramp wordt het schamele restant van de vloot tijdens de vlucht overvallen door een vliegende storm. Van de ooit zo sterke en trotse Armada blijft uiteindelijk niet meer over dan een allegaartje van 67 zwaar gehavende schepen. De vraag blijft hoe dit mogelijk is geweest. Het antwoord levert een nieuwe invulling van de geschiedenis op.