Geschreven bij The Road
Cormac McCarthy heeft dit boek opgedragen aan zijn jongste zoon. In een interview heeft hij zelfs gezegd dat zonder zijn zoon hij het boek nooit geschreven had. En dat is ook de diepere moraal van het verhaal: als ouder heb je alles voor je kinderen over. Je probeert ze op te voeden, ze klaar te stomen voor de wereld als ze eenmaal op eigen benen moeten staan. Je probeert ze te beschermen en tegelijkertijd hoop je dat ze een leuke en zorgeloze jeugd kennen.
Al die elementen zie je terug in The road, waarin een vader en zijn zoon door een post-apocalyptisch landschap trekken op zoek naar een goed heenkomen. Dat lijkt een onmogelijke opgave gezien het Amerika van de toekomst alleen maar bestaat uit as, regen, modder en sneeuw. Af en toe een huis (of wat daar van over is) of een verlaten auto.
McCarthy beschrijft dat landschap met veel verve en hoe vaak het tweetal ook in een asregen terecht komt, hoevaak vader en zoon ook moeten schuilen voor de kou, het wordt nooit saai. Want in elke zin en in elke handeling klinken de afwegingen en keuzes door die je als ouder hebt of maakt om het leven van je kinderen er zo aangenaam mogelijk op te maken, nu of in de toekomst als je er zelf niet meer bent.