Sofia woont in Rome samen met haar echtgenoot Alberto. Ze is al lang niet meer gelukkig met hem maar weet niet hoe te ontsnappen uit het liefdeloze huwelijk. Tijdens een veiling van oude boeken komt ze een onbekende man tegen die een glimlach op haar gezicht weet te toveren. Dat is lang geleden, Sofia heeft niet veel kleur meer in haar leven. Ze heeft zich te veel aan Alberto aangepast en uiteindelijk heeft het haar niets opgeleverd. Als Alberto voor zaken op reis is, besluit Sofia om haar oude liefde, boeken en boekbinden, op te pakken. Bij toeval komt ze in een boekenantiquariaat terecht. Daar vindt ze een heel oud maar beschadigd boek van Christian Philip Fohr. Van de eigenaar mag ze het boek meenemen om het te restaureren.
Bij de restauratie ontdekt ze, dat er in de omslag een brief verborgen zit. Uit de inhoud van de brief maakt ze op, dat er nog twee brieven verborgen zijn in de resterende twee boeken van Christian Philip Fohr. Sofia gaat op onderzoek uit en omdat er in de kantlijn van het boek ook nog veel geschreven is, schakelt ze daarbij de hulp van een handschriftkenner, Tomaso, in. Tomaso blijkt de onbekende man te zijn die Sofia eerder ontmoet heeft bij de veiling van oude boeken. Samen gaan ze op een boeiende speurtocht die hen ook in München en Wenen brengt. Ze ontrafelen het verhaal van Clarice, een jonge adellijke vrouw die geboren is in een tijd waarin vrouwen niet vrij zijn om te doen waar ze zelf zin in hebben. Het leven van Clarice wordt bepaald door haar ouders, in mindere mate door haar oom en tante en ten slotte door haar echtgenoot. Maar Clarice weet af en toe te ontsnappen aan het opgelegde juk. Ze heeft een geheime doorgang ontdekt naar een werkplaats voor boeken. Daar leert ze van Frederik het boekbindersvak. Dat komt haar in haar latere leven nog van pas.
Door de speurtocht naar de ontbrekende brieven, verwerkt Sofia haar vastgelopen huwelijk. Ze vraagt de echtscheiding aan en neemt haar leven weer in eigen handen.
Mijn mening:
Cristina Caboni is er weer in geslaagd om een mooie roman te schrijven. Daarin staan twee vrouwen centraal: Clarice en Sofia. Tussen hun levens zitten honderden jaren maar toch zijn er opvallend veel overeenkomsten. Beide vrouwen zijn niet vrij in hun doen en laten. Clarice had daarin geen keuze, zij had zich te schikken naar de wensen van de mannen in haar omgeving.
Voor Sofia ligt dat anders. Doordat ze zich steeds aangepast heeft aan haar omgeving (ouders, grootouders en echtgenoot), heeft ze zichzelf opgesloten in haar leven. Door het lot van Clarice, gaat Sofia daarover nadenken en kan ze haar eigen leven weer richting geven. En hoe het met Clarice afloopt? Dat moet je maar eens gaan lezen in De verloren brief. Ik heb ervan genoten, vier sterren, geen vijf omdat de uiteindelijke ontknoping net even wat te gemakkelijk was.
