De laatste erfgenaam 1 - De Saffieren Troon

Geschreven bij De laatste erfgenaam 1 - De Saffieren Troon

In de saffieren troon beleef je het avontuur vanuit het perspectief van Eleanora (ook wel Elena genoemd). Eleanora is een elf die niet beschikt over haar magische gave waardoor ze geen volwaardige elf is. In het boek wordt hier voor de term Dorjé gebruikt.

Deze reis wordt gestart met een gezelschap van 5, namelijk Eleanora, Yarbrin, de Doler Nathan, prinses Ioanna en haar vader Charon. Deze reis is echter niet zo gemakkelijk als word gehoopt. Bij de eerste aanraking met de bloed ridders komt Charon te overlijden waardoor Eleanora word aangewezen op Yarbrin.

Vanaf het moment dat Eleanora afscheid heeft genomen van haar vader en de reis verder gaat komen er steeds meer obstakels en krijgt ze steeds meer vragen.
Yarbrin weigert echter haar iets te vertellen, alleen hier neemt Eleanora geen genoegen mee en blijft zoeken.

Tijdens de reis komt het overgebleven gezelschap langs dwergen die goed gezind zijn en besluiten ze een handje te helpen, tot deze wegen scheiden en ze besluiten de bloed ridders te ontwijken door de gevaarlijke bergen in te gaan. Dit kost ze bijna het leven, gelukkig vinden ze onderweg een schuilplaats en komt er hulp uit onverwachte hoek.
Tijdens grootste tijd van de winter verblijven ze in de bergen waar ze voor betalen door middel van klusjes.

Eleanora komt voor het eerst een andere mannelijke elf tegen en wordt opslag verliefd, dit wordt door Evi heel goed overgebracht. De emoties van verdriet om haar vader, maar de liefde die ze voelt voor Aimon ontdooit haar hart weer en ze durft te lachen en te leven.

Wanneer er woord komt van buiten de bergen worden het gezelschap gedwongen verder te reizen door een gevaarlijke pas. Dit liet mij echt niet los en kon niet meer stoppen, de rust was weg en de angst en het verlangen naar avontuur nam mij helemaal op. Wat ook echt een pluspunt is, zijn de emoties die in het boek aan bod komen. Ze zijn allemaal zo beschreven dat je het als lezer echt kan voelen. Ik heb gehuild, mijzelf groen en geel geïrriteerd maar ook gelachen. Zelfs soms gevreesd voor het leven van Eleanora en de rest van het gezelschap.

Naar mate Eleanora meer te weten komt over haar zelf, wordt er ook steeds meer jacht op haar gemaakt en is ze gedwongen een kamp te verlaten dat ze veilig achtte. Om in Thrill te komen moet ze alleen verder.

Kan ze dit, dat weten we niet, dit gaat verder in deel 2, de smaragden troon. Ik sta in de startblokken om deze te gaan lezen zodra die uit is!

Lang Verhaal Kort
Een verhaal vol liefde, avontuur en ook verdriet. Niks is zeker zo lang Eleanora niet veilig bij haar familie in Thrill is. Onderweg ontmoet je personen die lief en behulpzaam zijn (zoals de dwergen) en mensen die ze willen vermoorden om wie Eleanora is terwijl ze dit zelf niet weet. Het boek weet je te boeien als je houd van een verhaal met een grote world building en een hele hoop zijsporen. Evi is erin geslaagd een prachtig eerste deel te creëren waar je als lezer jezelf in kan verliezen en snakt naar meer als het af is gelopen. Ze laat een hoop vragen na voor Eleanora en de lezer waardoor ik als lezer nu nog denk aan hoe het nu verder moet!

Geschreven bij De laatste erfgenaam 1 - De Saffieren Troon

Toen ik hoorde dat het nieuwste boek van Evi uit was, wilde ik hem direct hebben. Ik had met veel plezier haar debuut "De Tranen van Tateneh" gelezen, wat een mooi, opzichzelfstaand, fantasy verhaal was, vol elfen, trollen en draken, die overgoten was met een humoristisch sausje. Echt een heerlijk verhaal, waarin ze liet zien dat ze goed in staat was een tof verhaal neer te zetten.

"De Saffieren Troon" vormt het eerste deel van de serie "De Laatste Erfgenaam", dat uiteindelijk zes delen moet gaan beslaan. Het verhaal begint meteen al met flink wat actie, als de Orde van het Bloed tijdens de nacht de macht overneemt in Zuid-Terumen. Door dit voorval is de hoofdrolspeelster van het verhaal, Eleanora genoodzaakt het land te ontvluchten. Ze is namelijk een Elf en de Orde van het Bloed heeft het niet zo op elfen.

Hoewel aan het begin van het verhaal je behoorlijk wordt overladen met informatie, weet Evi dit op een zeer fijne manier te vertellen, waardoor je niet het idee hebt helemaal in het diepe gegooid te zijn. Al vrij snel volg je alleen nog de verhaallijn van Eleanora als haar gezelschap eenmaal bij elkaar is. Het hele verhaal lang is ze op weg naar haar vaderland en wordt ze constant achterna gezeten. Zelfs als ze even denkt de rust te hebben gevonden gebeurd er wel weer iets, waardoor ze genoodzaakt is verder te vluchten.

Niet alleen Eleanora maakt tijdens het verhaal een heuse ontwikkeling mee van onschuldig meisje tot een elf die haar mannetje staat. Ook Evi heeft een hoop geleerd. Haar schrijfstijl is verfijnder geworden en ze weet alles op zo'n manier te vertellen dat ik goed een beeld kon vormen van wat er gaande was. Na mijn vorige boek was dat een welkome verandering.

Uiteraard heb ik toch een paar puntjes van kritiek. Het verhaal bevat een aardig aantal clichés en van enkele situaties die Evi schetste wist ik vaak al hoe het zou aflopen. Dit is niet perse erg, misschien komt het omdat ik al zo veel verhalen ken dat elk cliché wel een keer is voorbijgekomen en ik daardoor soms niet meer zo verrast ben. Toch waren er genoeg momenten dat Evi me wél wist te verrassen. Vooral de dood van enkele personages greep me erg aan. Wat ik wel fijn vond in het verhaal was dat alle karakters stuk voor stuk ook maar gewone stervelingen zijn. Ze zijn niet onmenselijk sterk en ook het gebruik van magie kost enorm veel energie van de gebruiker. Dat vond ik erg fijn. Als ik personages duizend vuurballen wil zien gooien zonder gedeerd te raken, dan kijk ik wel een anime.

Een ander minpuntje was voor mij het einde van het verhaal. Ik had zelf namelijk het gevoel dat er nog véél meer te vertellen was en dat het verhaal dus eigenlijk nog helemaal niet af is. Dat is op zich logisch, want dit is het eerste deel, maar ik had toch wel gehoopt op een iets grotere climax. De epiloog maakte me daarentegen wel weer reuze benieuwd hoe het verhaal verder gaat!

Als je van fantasy houdt, dan is dit boek een absolute aanrader!

Geschreven bij De laatste erfgenaam 1 - De Saffieren Troon

Dit is het eerste boek van De laatste erfgenaam serie.
Eleonora (Elena) moet vluchten uit het Haviksnest, haar veilige thuishaven. De orde van het bloed wil aan de macht komen en zij en haar familie staan in de weg. Bovendien zijn zij elfen en Bloedridders haten niets erger dan elfen. Ze vertrekt naar het eiland waar haar vader vandaan komt. Ze weet niet veel over het verleden van haar vader en echt niets van haar moeder. Ze begint steeds nieuwsgieriger te worden. Haar reisgenoten helpen en beschermen haar. Yarbrin is een elf die Elena tegen alles wil beschermen. Nathan is iemand die haar altijd aan het lachen kan maken en hij is familie. In het dorpje Berg komt ze een bijzondere jonge Wachter tegen. Haar hart slaat op hol. Elena leert steeds meer over zichzelf en wat ze allemaal in haar mars heeft. Haar vader heeft een bijzondere kracht, waarom heeft zij dat niet? En wat houdt hij toch geheim voor haar? Spannend! Ze moeten de Bloedridders voor blijven………………Maar zijn ze wel ergens echt veilig? De bloedridders laten een pad van verwoesting achter en schamen zich niet om iedereen uit de weg te ruimen.
Elena heeft een bijzondere ontmoeting met een wolf, maar ook komen er dwergen in voor. En kribbers…Deze wil je niet tegenkomen. Ik vind ze een beetje piranha-achtig..alleen dan met scharen in plaats van tanden.

Het intermezzo, dat is echt opvallend. Dat zet je toch even aan het nadenken over het verhaal. In welke tijd het zich afspeelt bijvoorbeeld. Ik hoop meer uit te vinden in het volgende boek. Dit was echt iets dat me opviel en ik kreeg meteen allerlei ideeën in mijn hoofd. Heerlijk om zo mee te denken! Maar wat het precies is….Daar ben ik nog niet uit. Maar dat gaat ongetwijfeld goed komen!

Het eekhoorn vlees in de soep, doet je denken aan Evi’s eerste boek: Tranen van Tataneh. Daar zit een bijzondere eekhoorn in: Aggie. Hij zou nooit in de soep belanden.
Het einde is open en ik wil echt weten hoe het verder gaat. De epiloog is spannend en zorgt voor nog meer interesse in het verhaal.

De titel en de cover zijn echt duidelijk. En de kleur van de troon en vorm precies zoals ze omschreven worden. Prachtig.

Het taalgebruik is zeer origineel. De schrijfster gebruikt namelijk een aantal woorden in een eigen verzonnen taal. Als je niet meer weet wat de betekenis is, kun je het achterin het boek opzoeken. Daar staat de vertaling. Ook een Appendix, met namen, plaatsen en begrippen met uitleg. Het is altijd een goede aanvulling. Ik heb de Appendix niet vaak hoeven raadplegen. Boek leest echt vlot en smaakt echt naar meer!