Als fan van de Buffy tv-serie was ik uiteraard ook razend benieuwd naar zijn voorganger, ‘Buffy the Movie’ kort gezegd. Maar dat viel me toch wat tegen..
Deze film stamt dan ook wel uit 1992, en is dus 5 jaar ouder dan het eerste seizoen van de serie. Gelukkig heeft Joss Whedon daardoor alle tijd gehad om zijn heldin en haar wereld te perfectioneren – want dat was zeker nodig. Flauwe grappen, vampiers die vooral graag hun gebit showen, een flinterdun verhaaltje in sneltreinvaart.. Bovendien vallen de vampiers steeds uit beeld als ze aan een staak zijn geprikt, blijkbaar was het nog niet helemaal duidelijk wat er vervolgens met ze moest gebeuren (Rutger Hauer trekt zelfs subtiel zijn cape over zich heen!).
Nee, ondanks intrigerende cast is dit niet de geweldige film waar ik op had gehoopt. Het mist vooral de spanning en humoristische sprankeling van de serie: Kristy Swanson doet haar best een tuttig modepopje te zijn, maar is net niet grappig genoeg. Rutger Hauer speelt dan wel een eeuwenoud kwaad, maar verdwijnt binnen 5 minuten uit beeld tijdens de eindstrijd (climax? Welke climax?). En Donald Sutherland dan, die vooral mysterieus onder zijn hoed zit te zijn en ook ineens uit het verhaal verdwijnt!
Leuk is wel dat hier wat meer waarde aan de ‘klassieke’ vampier is gehecht: ze kunnen vliegen, er zijn geen aangezichtsbulten of andere maaltijden dan bloed. Maar dat maakt het jammer genoeg nog geen goed lopende film…
Kortom: alleen iets voor echte Buffy-addicts (de serie sluit er helaas niet echt op aan), of mensen die zonder verdere voorkennis wel zin hebben in een avondje (flauwe?) film. Want zonder de tv-serie in je achterhoofd is het verhaal van deze onwaarschijnlijke, cheerleadende slayer met superkrachten wellicht nog wel erg leuk...!