In het onwaarschijnlijk geestig reisboek Het sexleven van kannibalen geeft Maarten Troost het antwoord: 'Laat ik voorop stellen dat ik bijzonder goede redenen had om naar Tarawa te verhuizen. Er stak niets Quaker-achtigs, Thoreau-achtigs noch Gauguin-achtigs achter om de westerse beschaving achter te laten, die ik overigens voor het grootste deel hoog heb zitten, vooral waar die zich manifesteert in bepaalde gebieden in Italië... ik was gewoon rusteloos'
Op zesentwintigjarige leeftijd besloot Maarten Troost – na een sluimertoestand waarin hij nutteloze einddiploma’s behaalde en zich door een slepende reek parttime baantjes worstelde- zijn teenslippers van zolder te halen en Tarawa te trekken, een vergeten eiland in de Stille Oceaan in de republiek van Kiribati. Het onweerstaanbare idee naar het andere eind van de wereld te trekken en alle schepen achter je te verbranden, kwam hem voor als het summum van romantiek. Hij had beter moeten weten.
Het Sexleven van kannibalen is een nauwgezet verslag van wat Troost overkomt als hij ontdekt dat Tarawa niet het paradijselijke eiland is waarvan hij droomde. Ongeluk stapelt zich op ongeluk, terwijl hij te kampen heeft met de niet-aflatende moordende hitte, een onwaarschijnlijk grote variëteit aan dodelijke bacteriën, vergiftigde zeeën en onbetrouwbare vissoorten. Samen met zijn vriendin Sylvia bindt Troost de strijd aan met het onbekende. Tarawa is mogelijk het Meest Verschrikkelijke Oord op aarde...