In Memoires van een infanterieofficier en Sherstons reis – respektievelijk verschenen in 1930 en 1936, en hier in één band verzameld – vertelt Sassoon onomwonden over zijn ervaringen tijdens de eerste wereldoorlog.
Het boek begint in het voorjaar van 1916. Mitrailleurvuur, granaatinslagen en de geur van modder en gas domineren. Sassoon neemt deel aan een raid en vecht in de slag bij de Somme. Na een roekeloze actie, maakt hij de Duitsers in z’n eentje een loopgraaf afhandig. Als hij zwaar gewond raakt, wordt hij naar Engeland gestuurd. Op de terugweg schrijft hij in zijn dagboek: ‘Ik voel me nog steeds strijdlustig en bereid binnen enkele weken terug te gaan naar het bataljon.’ Eenmaal thuis verandert zijn absolute acceptatie van de oorlog in twijfel over de noodzaak van die eindeloze slachtpartij. Na de nodige overpeinzingen en een gesprek met Bertrand Russell betuigt hij in een verklaring zijn openlijke ongehoorzaamheid aan het militaire gezag. Tot zijn verbazing komt hij niet voor de krijgsraad, maar wordt hij naar een shellshock-ziekenhuis gestuurd, waar zijn arts en vertrouwensman Rivers zijn toestand diagnosticeert als een ‘anti-oorlogscomplex’. Dan wordt hij in Ierland gestationeerd en vervolgens naar Palestina gestuurd om vandaaruit weer terug te gaan naar het front in Frankrijk. Eenmaal in Frankrijk neemt alles, op het eind van de oorlog, een dramatische wending.

Een interessante en aangrijpende getuigenis van een bewogen leven. (Tijd/cultuur)
Sassoons bekendste werk zal ongetwijfeld voor eens en voor al een klassieker heten. Het is meer dan een autobiografie, het is een elegie. (Times)
Wie in de toekomst werkelijk de sfeer en de levensomstandigheden van 1916 en ’17 wil leren kennen, zal telkens weer naar dit boek teruggrijpen. (Daily Telegraph)